Ord og uttrykk V - X

Vansam(e)	(vere)	D.s.s. å vere kresen, men er eit negativt ord. Om personar som ikkje likar maten etc.
Varle	(å)	Uklår tale. Medvitslaus / svak / uklår. “Hanj va helt varlinj i måla”.
Vassfløde	(ei/eit)	Om flaum og store vassmengder.
Vasshagl		Ikkje eigenleg hagl, men frose regn som likevel er så blautt at det vert knust ved nedslag.
Vass-sele	(ein)	Berereiskap. Profilert trestykke ein hadde over nakken/skuldrene. Togstump i kvar ende, med krok til å hekte i vassbytte/melkebytte m.v.
Veine	(å)	Rote seg bort / vere usikker. “Hannj må ha veina seg vekk”. “Noke te veining”.
Veir	(ein/eit)	1. Saubukken kalla vi veir. 2. Og vi snakka om ”veir og vend”.
Veit	(ei)	D.s.s. grøft. T.d. “dæleveita”, “veiveita”. “Å ta ei veit”- eller “å veite ei -”: D.s.s. å grave ei grøft.
Velte	(å/ei)	1. Sjølvforklarande. 2. I ei “velte” kunne t.d. vere høy, riven eine eller greiner (ved). Den hadde “rasjonell” storleik for å velte ned bakkane og til gards.
Vevreid(e)	(ein)	D.s.s. vevstol.
Vikje	(å)	Tømrar/snikkaruttrykk. Om ”å setje opp ei sag”. Td. tømmermannsblad. Nytta ei spesiell tang for å få tennene til å peike - annakvar - til kvar si side.
Vinde	(å/ei)	Å vinde eit nyste med tråd/garn, men og: 1. Omlag d.d.s. jønse, men mindre. Difor som t.d. i dorgevinde. 2. Brukt og om borereiskapen: ”Borevinde” Vindedør (ei) Utbygget i øvste høgda på sjøhus. I utbygget var hjulet (vinda) som var hovuddelen av heiseinnretninga i slike hus (buder).
Vindstirr	(ein)	Falken som ”står stille” i lufta.
Vinnje	(ei)	Tilnærma det same som ei onn (som ikkje vart brukt hos oss). Mest brukt om ”vårvinnjå”.
Viske (høy)	(å)	Ta høykroken > drive den inn i stålet for å dra ut tustar med høy som så vart bunta saman i høveleg ball/rasjon. Enkel å ta til fjøset og til krybbene. (Meiner å hugse at ”visk” er d.s.s. dott).
Vode	(å/ei/ein)	O/å-lyd. 1. Prat -tomprat. “Hanj bærre voda”. “For enj vodele”. 2. Når småsei droga og sprala på fjorden: “Dar æ ei voldele småseidevode bort på”.
Vodel	(ein)	Staden der ein kryssa bekken/elva. Men og karaktristikk på ein pratmakar. Sjå våle.
Voldele		Veldig/voldsomt/særs mykje. “Da va et voldele lass”. “Hanj åt voldele”.
Volende	(ein)	Uttrykk frå slaktinga. Når ”spiserøret” på dyret vart kappa vart det heitande ”volendinj”. Viktig å lage knute på den så ikkje gor kom på kjøtet.
Vorr	(ein)	(O/å-lyd). Dei opplagde steinkantane (murane) som danna ”støda”. Sikkert avleidd av ”vor”, d.s.s. ”ra”. (Stein/grusrygg).
Våle	(å)	Samanhengande/vedvarande prat/tullprat. “For et vål”. Sjå og “sod” og ”vodel”.
Vårbære	(ei/vere)	Om ku som skal kalve om våren.
Vårjæle	(ei)	D.s.s. fregne. Det var ordet farfar/farmor brukte. Samsett av vår og jæl, men eg har inga aning om tyding eller bakgrunn. Kan hende fregnene tok seg opp med vårlyset? Vere ”vårjælete”.